Vier vieren

L werd vandaag vier jaar. Voor ons gaat het verbazingwekkend snel, maar voor haar kan het niet snel genoeg gaan en moet de vooruitgang gevierd worden (niet dat ik niet zelf zo was). Met vrijwel geen vriendjes of familie in de buurt was het klassieke feestje geen optie. De postbode bracht vrijdag al wat pakjes, maar deze ochtend werden dan alle verzamelde pakjes ontdekt op de tafel. Voor één keer gingen we toch maar mee in de prinsessen obsessie EN de paars obsessie, wat zichtbaar is in de kroon en toverstok keuze. Het gele kleed was ook haar keuze, evenzo de donkere sokken. Na het uitpakken van de cadeautjes mocht er eenmalig met een (rozijnen)koffiekoek ontbeten worden.

L ontekt de verzamelde pakjes na het in gebruik nemen van de (ietwat te grote) diadeem/kroon en de magische toverstaf.

Daarna vertrokken we naar de stad voor haar grote verrassing. Hoewel ze er zelf om gevraagd had, bleek ze echt geen idee te hebben waarover het ging. Bovendien viel ze onderweg naar het centrum in slaap, waardoor Margo alvast de koets met paarse kussens kon overtuigen om even op ons te wachten. L werd wakker gemaakt en voelde zich in de zevende hemel. Zelfs de koetsier werd licht emotioneel bij het zien van zoveel paars dat bij zijn kussens en bloempjes paste. Ook A kon het vehikel met paarden wel smaken gedurende de eerste vijf minuten, daarna keerde ze terug naar haar favoriet bezigheden: schoenen uittrekken en ontsnappen. (vandaar ook de blote voeten, het kind heeft echt wel schoenen -zelfs nieuwe-).

De meisjes op de koetsierspost. Alle drie beschikken over het gen om niet simultaan in de lens te kijken en te lachen.

's Middags gingen we een hamburger eten, maar de vermoeidheid begon al toe te slaan en hoewel het was wat ze had gevraagd, at ze er nauwelijks van wegens "geen honger". Ach ja, we ontdekten alleszins enkele leuke steegjes en kwamen in een boekenwinkel terecht alwaar we eindelijk een kaart van de omgeving wisten te bemachtigen. Net op tijd, want Margo haar veldwerk is afgelopen, waardoor er wat meer flexibiliteit is om (verlengde) weekendjes in te plannen.

In de namiddag hadden we afgesproken met Thomas om taart te eten in de speeltuin. L sliep nog toen we daar aankwamen en was nog wat doezelig zich aan het realiseren waar ze was, toen ze Simon ontdekte die kwam aanlopen. De twee hebben een vreemdsoortige relatie die nog bemoeilijkt wordt door af en toe een taalprobleempje, maar L vindt het leuk om met iemand te kunnen praten en speelt op volle kracht en ook de mama van Simon zei dat ze hem al lang niet meer zo ontspannen had zien spelen.

Draaimolenpret met Simon

De taart was omhuld met chocolade. Conform met de gebruiken hier dachten we dan ook dat het ging om een cake die versiert was, maar het gewicht van het ding was verdacht hoog. Na een "in de gloria" en een kaarsuitblaassessie (zonder brandende kaarsen, want het waaide zo hard dat de fopkaarsen zelfs uit bleven), ontdekten we dan ook een vrijwel massieve brownie achtige textuur. In plaats van een taartje dat maar net groot genoeg was, hadden we nog de helft over toen we vertrokken en dat was niet omdat ze niet lekker was.

Actrice L overtreft zichzelf met deze ik-blaas-niet-brandende-kaarsjes-uit prestatie. A neemt de lepel alvast in de aanslag.

Niet lang daarna was het sop van de kool, werd er gehuild en " ik ben niet moe " geroepen en ronden we de avond af met een lichte maaltijd met wat fruit (om ons geweten te sussen) waarna iedereen als een blok (chocoladetaart) in slaap viel.