Een brulaapje en een wandelende dinosaurus

A ontwikkelt zich hoe langer hoe meer. Motorisch leert ze razendsnel: toen we hier aan kwamen geraakte ze een trapje hoog op de meeste klimrekken, maar nu klimt ze gewoon tot boven, waar ze dan meestal in de problemen komt omdat de overgang van het rek naar het "verdiep" net iets te groot is (in dit geval letterlijk: meestal moet ze op een platform zien te geraken dat ongeveer op tepelhoogte zit).  (update: sinds vandaag kan ze ook hangen: twee handjes aan een bar en volledig gewicht eraan ruim een meter boven de grond.)

Verbaal is er echter enkel evolutie op volume vlak: herkenbare woorden blijven heel beperkt, maar als ze iets wil komt er zo'n volume uit dat je gewoon niet meer kan nadenken tot je dat volume getemperd krijgt. Het vocabularium bestaat uit ta, ti, to, pa, ma en ba, in alle denkbare combinaties en hier en daar onderbroken door een rijkelijk van speeksel voorziene brrrrr. Niet echt "ladylike".

Naast haar decibels heeft ze ook twee handjes waarmee ze mijn broek vasthoudt tot ze wordt gepakt. Je zou denken dat ze wel zal lossen als je probeert weg te komen, maar neen hoor, ze houdt vast tot ze tegen de grond gaat om vervolgens over te schakelen op de decibelmethodiek. Het is bij momenten een beetje vermoeiend.

Tarzan houdt een zeldzaam rustmoment om de situatie in zich op te nemen

Maandag zijn we naar het scienceworks museum geweest met Thomas. Het was een speciale dag voor kinderen over dinosaurussen, dus dat leek interessant. Als brave mens denk ik dan aan een eenvoudig doch educatief programma waarin zaken als, waar vinden we dino's, hoe leefden ze en waarom leven ze niet meer, aan bod komen. Dat daar al eens een masker of knutselwerkje bij komt is te verwachten.

The gang: S (met groene trui), chef L (S mag enkel op de trein als dat past in L haar verhaallijn, anders werd ie met onzachte hand van het platform verwijderd wat tot enige frustratie leidde) en "ik-ben-hier-ook-en-als-je-me-niet-ziet-dan-hoor-je-me-wel" A. (niet op de foto is O, de broer van L die zich voornamelijk bezighoudt met weglopen en eten -eigenlijk loopt ie gewoon niet weg terwijl hij eet)

Thomas en ik moesten echter toch even fronsen toen de eerste "show" bleek te bestaan uit een man in een rubberen dinosaurus die, "getraind" door twee Aussies in bushoutfit de kinderen kwam motiveren om de vogeltjesdans te doen, gevolgd door een "brul als een dinosaurus" wedstrijd en een voedermoment met een plastiek geroosterde kip.

Na die gekheid gingen we op zoek naar wat wetenschap, waar we te midden van het historische pompstation dat de kern vormt van het museum, voorwaar opnieuw een "bewaker" tegen kwam met een kleine nepdinosaurus, die je mocht aaien. Het stoomaangedreven pompstation met een maximaal pompdebiet van 471 l/s  kon maar op weinig belangstelling rekenen van onze kindermeute. (voor zij die het zich afvragen: het pompstation verpompte afvalwater in eerste instantie naar de baai en later naar de zuivering. Er stonden twee van dergelijke units, wat dus 314 000 moderne inwoners zou moeten kunnen verwerkt hebben)

S en L hadden ondanks alles toch een beetje schrik van die dinosaurus wat hen noopte tot enig fysiek contact. Lewis en S's vriendinnetje hoeven vooralsnog niet ongerust te zijn.

De echte expositie heb ik nog niet kunnen bekijken, dat is voor een volgende keer, want ondanks het gebrek aan educatief luik waren A en L rijp voor wat rust na 4 uur scienceworks.