Proserpine en Townsville

Na de zeil(?)trip en de bijhorende klacht, zo snel mogelijk uit Airlie Beach vertrokken om neer te strijken op de camping van Proserpine, een slapend stadje iets meer landinwaards. Hier vonden we al snel een stille en goedkope camping of rustig de rest van de dag door te brengen. Belangrijk pluspunt hiervan was dat de toegang tot een 50m zwembad in de prijs inbegrepen was. Dankbaar gebruik gemaakt van deze troef.

De volgende stop was Townsville, de tweede grootste stad van Queensland. Eindelijk eens een stad met meer Australieers dan toeristen. Daarenboven was hier ook nog nagedacht over de stedenbouwkundige planning, hetgeen ons wel beviel. De stad zonder toeristen bracht ook enig ander vermaak met zich mee. Wat te denken van de Kerststal aan de zee. Een heus nagebouwd Bethlehem, inclusief Romeinen, Maria, Jozef, Jezus, drie koningen en een halve kinderboerderij, georganiseerd door de plaatselijk kerkgemeenschappen moest de sfeer van Kerstmis opwekken. Zelfs de prayerwall (muur waarop je je persoonlijke gebedje moest schrijven) ontbrak niet!

Mackay en de Whitsundays

Van Hervey Bay zijn we naar Mackay gegaan. Een stad zoals een ander, zij het dat er geen ander is in een straal van 400 km. Er is een rivier (hoera!), een shopping centre of 3 (hoera - airco!), en verder niets dat het vermelden waard is. Verder langs de weg een hoopje morsdode kangeroes en stapels gumtrees (tutterfrutbomen).
Vanwege de ongemene spannendheid van Mackay daar niet te lang gebleven en in volle galop naar Airlie beach gegaan alwaar ons zeilend schip lag te wachten in de jachthaven om ons naar de Whitsunday islands te voeren. Airlie beach is zowat het backpackers mekka van de backpackers die je niet wil tegenkomen. Het is er zoeken naar Australiers als een naald in verdomd grote hooiberg. Gelukkig zijn wij inmiddels volledig zen en hebben we alle irritatie van ons af laten druipen als sneeuw van het dak van een sauna.
Vervolgens ingescheept op ons schip. Ditmaal leek de groep wat beter mee te vallen, de grote lawaaimakers en knoeiers waren blijkbaar thuis gebleven. Het duurde echter niet lang (zijnde een twintigtal minuten) alvorens bleek dat ons zeilend schip niet van plan was te zeilen en dit bij gebrek aan zeilen. Dit resulteerde in een aangename reis vergezeld van het lustige gebrom van een middeleeuwse diesel motor.
Gelukkig maakte de natuur veel goed. We hebben whiteheaven beach gezien, (rara, een strand en dan nog wel een met wit zand dat er hemels uitziet). Dit verdient echter wel nog de toevoeging dat er in de hemel veel kwallen zijn en betrekkelijk dodelijke. Uw correspondenten zijn dus enkel het water ingegaan in een stingersuit (een soort wetsuit) waarvan overigens, geheel toevallig, geen fotos zijn :-P.
Duiken was ook mogelijk, maar op eigen risico en niet voor astma patientjes. Margo deed een dappere poging maar vond het toch niet zo super. Het koraal rif lag maar een tot enkele meters diep, waardoor snorkelen meer dan genoeg plezier en vertier bood. (fotos met onderwaterwegwerptoestel (SCRABBLE!), maar moeten nog ontwikkeld worden)
Bij terugkomst nog reisagentschap op zijn kop gezet door op ietwat onsubtiele wijze te gaan reclameren, helaas met niet veel meer dan een verontschuldigingsmailtje als gevolg.

Fraser Island

Sinds gisteren terug van een driedaagse uitstap naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld, eigenlijk dus een grote zandbak. Aangezien het werelderfgoed is, wordt er zogenaamd voorzichtig mee omgesprongen en kan het alleen ecologisch verantwoord bezocht worden. De Australiers hebben echter een vreemde visie op ecologie. Bij momenten leek het er meer op een autostrade voor 4x4's dan op een beschermd gebied. Kleine suggestie van onze kant, maak er zoiets van als sommige waddeneilanden, alleen gemotoriseerd vervoer voor de bewoners. Dat buiten beschouwing was het wel een aangename trip, met 8 personen een jeep delen, erik het grootste deel van de tijd aan het stuur en kamperen in de duinen. Fraser is bekend voor zijn zoetwater meren, helder blauw water met parel witte stranden, heel mooi, jammer genoeg ook daar veel volk.

De trip was op voorhand gepland en leidde van de minder mooie meren over enkele rotspartijen in zee naar de mooiste meren. Het laatste meer heet Lake McKenzie en is echt heel groot met aangenaam warm zoet water. We zijn toen vroeger dan alle anderen, kunnen vertrekken naar dat meer, waardoor we nog praktisch alleen op het strand ervan fotos hebben kunnen nemen.

Verder hebben we ook wat afgelachen met Engelsen en Japanners die vol verbazing staren naar tenten in de hoop dat ze zullen rechtspringen uit de tentzak, of proberen een gasfles aan te steken zonder dat er een brander op staat (wel even paniek STOP van onzentwege). Verder gezien dat ieren echt wel altijd niets doen overdag en veel zuipen en lawaai maken na zonsondergang. Enfin of we gemaakt zijn voor de standaard-backpacker-groepsreis, daar hebben we toch onze twijfels over.

Noosa Heads

Vanuit brisbane weggeraken was geen sinecure, dus hebben we maar geopteerd voor het openbaaar vervoer. Niet dat we daar specialisten in zijn want het kostte ons 1 trein en 4 bussen voor we waren waar we wilden zijn. Noosa is een eerder chique badstad, waar we wat hebben gezwommen en wandelingen gemaakt op zoek naar koala's. Helaas zaten die ergens hoog, high te wezen van hun eucalyptus dus we hebben ze niet te zien gekregen. Vandaag zijn we dan richting Hervey bay gegaan om van hieruit, hopelijk morgen naar Fraser island te gaan. Waarschijnlijk dus weer even radiostilte (toer is 3 dagen). Stevige linker!

Brisbane

Van Byron Bay op een goede twee uur in Brisbane geraakt. Dat is een moderne stad vol flatgebouwen aan de rivier. Op zich ziet het er niet slecht uit maar hun ruimtelijke planning is een ramp en de hele stad ligt vol met banen vol autos, wat niet echt aangenaam is. We hebben hier wat rond gekeken, fotos genomen en nu gaan we verder richting noorden. Tot de volgende!

Byron Bay

Van Coffs zijn we naar Byron Bay gegaan zowat het blankenberghe van Australie. Vol met toeristen werden we gedwongen om ver buiten het centrum te gaan zitten. Niet getreurd en drie dagen de toerist uitgehangen. Veel in de golven gespeeld wat gezwommen, en de laatste dag, jaja, surflessen genomen. M zag het niet zitten, maar we zijn alle twee recht geraakt zonder veel problemen en ik ben er een aantal keer in geslaagd om mijn eigen golf te pakken te krijgen. Verder was er daar behalve het strand niet veel te zien.

Coffs Harbor

Vandaag zijn we er vroeg aan begonnen en wilden we maar naar Coffs Harbor wat nauwelijks 70 km verder is. Om half elf 's morgens zijn we hier dan aangekomen en nu staat ons tentje al recht met alles erop en eraan. Voorlopig kunnen we hier nog niet veel over vertellen maar de roep van de surfplank begint luider en luider te worden ....

Nambucca Heads

Vertrokken dus van in eeen tankstation naast de autostrade. Vandaar richting Newcastle beginnen liften. Veel tijd koste ons dat niet en voor we het wisten zaten we in Nambucca Heads, een goeie 400 km verder.
Vanaf hier zitten we in echt toeristen gebied: caravan parks, stranden, zwembaden en alles wat je je bij de australische kust kan in beelden. Veel valt er overigens in die kust dorpen niet te zien.
Met kebab, thai, chinees en burgers, heb je ook zowel ongeveer het hele budget-menu omschreven dat je hier kan vinden.
We zijn dan maar overgeschakeld naar vakantie-sfeer en een frisse duik gaan nemen in het vijvertje van de camping. De zee was daar te woest om er in te gaan zwemmen. Ik heb overigens al van de inboorlingen gehoord dat we verder noordelijk in panties moeten gaan zwemmen om ons te beschermen tegen kwallen. Ik ga er weer goed uitzien dus ;-)

Vlucht naar de zon

Om te ontsnappen aan de blijkbaar uitzonderlijke maar toch wel erg natte regen beslisten we zaterdag richting noorden te vertrekken tot we de zon gevonden hadden. Aangezien alle toeristen de route langs de kust nemen vonden we een een leuk idee om door het binnenland te gaan, zowaar een lumineus idee!

Van Katoomba naar Windsor geraken bleek niet zo'n groot probleem te zijn. Van Windsor zou het dan richting Singleton gaan, jammer genoeg waren wij de enigen met dit lumineuze plan waardoor we bij gebrek aan logistieke ondersteuning uiteindeljk toch maar richting kust zijn gegaan om dan de meest bereden route naar het noorden te nemen.

Uiteindelijk uitgeregend aangekomen aan het station van Glosford. Blijkbaar zagen we er tegen dan zo zielig, lief en schattig uit dat mensen spontaan stopten om ons hulp aan te bieden. Zo kwamen we bij een zeer sympathieke vrouw terecht die vond dat we toch niet in een marginaal caravan park konden gaan logeren. Oplossing: we mochten bij haar thuis komen slapen. Gratis avondeten, slapen in een bed met propere lakens en een ontbijt later werden we dan een heel eind op weg langs de snelweg afgezet. Onze eigenlijke tocht richting zon kon beginnen.

Blue mountains

Vanuit Sydney zijn we vroeg vertrokken richting blauwe bergen. Enig onderzoek leerde ons dat ze blauw heten omdat ze vanop een afstand blauw lijken door de dampen die uit de eucaliptus bomen komen. Tegen de middag waren we daar en zijn daar op de lokale camping gaan staan. Ondanks het feit dat het hier zomer zou moeten zijn, regende het bij momenten pijpenstelen en was het niet al te warm.

We maakten nog een wandeling door een stukje regenwoud. Niet dat het bijzonder avontuurlijk was, het leek meer op de tocht door de bomen in planckendael. Na een lekkere fish en chips (5 AUD) zijn we in ons bed gekropen.

De volgende dag dan maar een wat serieuzere wandeling gemaakt. Ook deze keer tonnen regen over ons heen en uitzichtspunten met een prachtig uitzicht op heel veel mist. Tegen de avond dan maar besloten om de volgende dag richting zon te vertrekken.

Sydney, het vervolg

Na gisteren avond nog genoten te hebben van het verlichte operagebouw en Sydney bij nacht, vanochtend met enige vertraging aan de dag begonnen (ik, margo, beken schuld).
De maritieme geschiedenis van Australie heeft intussen geen geheimen meer voor ons dankzij het gelijknamig museum. Verder weer een heel eind gewandeld om te ontdekken dat je vanop 25 m onder het brugdek niet op een brug kan springen, dan maar beslist om het deel op de andere oever even te vergeten. Een wandeling door de botanische tuin richting King's Cross vulde de rest van de dag.

Voor morgen plannen we een bezoek van enkele dagen aan een National Park ten westen van Sydney. Aangezien de vogeltjes niet meer praten kan een korte radiostilte het gevolg zijn.

Tot binnen enkele dagen!

Aangekomen

Zondag avond vertrokken van uit Brussel, met hier en daar rode oogjes. Twintigduizend kilometer, 4 hernias, 3 films en twee keer overstappen later, zijn we dan geland in Sydney.
Het doet hier vrij Europees aan en veel bijzondere dingen vallen er nog niet te melden. Jetlag verschijnselen vallen nog wel mee.

Morgen zijn we er weer, met meer weer (dat is hier overigens niet om over naar huis te schrijven, dat doe ik dus ook niet.)

De laatste hier

De laatste 24 uur thuis zijn aangebroken. De tanden zijn gerepareerd, het lichaam volledig volgespoten met ongeveer alles dat niet dodelijk is, de medicijn zak gevuld,.... Eriks stage in het TSO zit er ook op, wat ook nog heel wat papierwerk met zich mee bracht.

De stress van het verzamelen van alle papieren en alle spullen maakt plaats voor zenuwachtigheid en bedenkingen. We zullen wel zien, begint onze slagzin te worden. Het volgende bericht komt van de andere kant van de wereld!

Paperassen dat het mijn oren uitkomt

Helaas! een uitgebreide vakantie nemen is niet al rozegeur en maneschijn. Alvorens te vertrekken dien je immers de nodige administratieve instellingen af te schuimen en een aanzienlijke bijdrage te leveren aan de papierberg.
Op dit ogenblik houden we ons bezig met uit te zoeken wat er waar moet ingevuld worden, ons jaarlijks onderhoud te doorlopen en te proberen de thuisblijvers met niet teveel rommel achter te laten. Zowaar minstens even vermoeiend als gaan werken.