In het weekend hadden we uiteraard niet zo veel te doen dus was een voorstel van de directeur om samen met hem en zijn vrouw naar een of andere waterval te gaan een welkom idee. Uiteindelijk gingen er ook nog twee paarden, de eigenaar van de paarden en de dochter met vriendin mee.
De directeur heeft volgens collegae een zwaar rokers verleden, wij kunnen alleen maar vermoeden dat dat correct is, want de arme paarden mochten hem naar boven brengen. Zijn dochter rookt niet, maar veel beter ging het stijgen haar ook niet af. Daarmee is dus de stelling dat alle andesbewoners een goede conditie hebben van de tafel geveegd.
De watervallen zelf waren inderdaad wel mooi, hoewel voor ons het feit dat je zomaar uit het midden van de stad op 2 uur wandelen je alleen op de wereld kan wanen het indrukwekkendst was. Alleen op de wereld is wat overdreven want zelfs op de meest verlaten plek vind je hier akkertjes en een verloren koe, wat er op wijst dat er achter de hoek waarschijnlijk nog een familie woont. Deze mensen leven vaak op enkele uren lopen van de dichtstbijzijnde berijdbare baan en vaak ook geïsoleerd van alles wat als dorp of stad kan bestempeld worden. Onbereikbaar zijn deze kleine gemeenschappen echter niet te noemen. Onderweg komen we geregeld moeders en kinderen, al dan niet op een paard of ezel tegen die van of naar het dorp beneden gaan waar een busje komt dat je in afzienbare tijd over gedeeltelijk onverharde wegen tot in het stadscentrum brengt (hoe denk je dat wij hier geraakt zijn?).
´s Middags werd gepicknickt met zicht op de watervallen waarna deze met een bezoekje van kortbij werden vereerd. De stenen in de rivier waren behoorlijk glibberig maar onze apen- en andere kuren leverden wel mooie foto´s op, helaas voor onze gids ook een natte voet bij het evacueren van een wankele Javier en voor Erik een natte broek wegens de gekozen positie tussen de druppels. Na deze korte expeditie was het tijd voor een middagdutje alvorens de terugtocht aan te vatten. Deze verliep in omgekeerde volgorde van de heenweg enkel nog onderbroken voor het obligate glas maté en bord soep in het adobe huis van onze gids bijna in het dorp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten