Er is tijd te weinig om alle verhalen en bedenkingen neer te pennen en zo lijkt het wel alsof we van de aardbol verdwenen zijn. Vandaar ditmaal een fotografische update in volle vaart door de tijd.
 |
| Wat was er nu uiteindelijk te zien op de top in de Grampians? Dit dus.. |
 |
| Nadien deden we een weekend tripje naar het Mornington peninsula, de oostelijke landtong die de baai afsluit. Vooral bekent als tripbestemming voor de gegoede Melbournaar en historisch belangrijk omdat verschillende dorpen er relatief vroeg werden gesticht. Dit is de jachthaven van Mornington zelf, waar verder niet zo heel veel te zien was. |
 |
| De top van de landtong bezochten we de tweede dag en is zoals te zien best wel mooi. Wie goed zoekt ziet Margo overigens staan. De dag verliep wel anders dan gepland want de batterij van de auto bleek er geen zin meer in te hebben en na de dag ervoor al met startkabels aan de slag te zijn gegaan, was een drastischere oplossing noodzakelijk. |
 |
| Tijdens de week hielden we ons bezig met kleinere uitstapjes naar de zoo, museums en het strand. De temperaturen fluctueerden nogal hard, maar op sommige dagen was het echt strandweer. Hier A in de Zoo, in een inleefpaviljoen voor kinderen. |
 |
| Tussen al dat mooie weer door, was er ook een weekend met naar verwachting de hoogste regenval sinds jaren. Dat bleek achteraf wel mee te vallen, maar met 200mm op 72 uur was het toch een stevig weekendje. Om niet van het spektakel te missen ging ik met de meisjes naar de nabij gelegen kreek, en we hadden het geluk één van de hevigste stortbuien mee te maken. L kon haar pret niet op in haar regenpak en bekijkt hier met veel interesse een net ontstane fontein uit een inspectieput van de regenwaterriolering. |
 |
| Zeilles heeft het voordeel dat je de stad kan zien vanuit een unieke hoek. Deze boten voeren mee in de wekelijkse Twilight race, waar ik enkele keren als crewlid heb met meegedaan. Door enkele navigatie blunders was het resultaat deze keer bedroevend, maar het uitzicht.... |
 |
| Ons laatste weekend in Melbourne gingen we met Pippa mee naar Point Leo, een surferspot aan de zuidkant van het Mornington peninsula. Ietwat sceptisch vertrokken we op campingweekend met een veel te kleine tent en toch wel een zekere blankenberghe verwachting. Qua kampeerervaring was het inderdaad niet ideaal, maar op de kampeerplek na bleek er vrijwel niets te zijn en vanop het strand zag je maar heel beperkt dat er verderop menselijke activiteit was. Erg druk was het bovendien ook niet, dus dat leverde leuke fotos op. Hier speelt A met haar emmertje in de achtergebleven poelen bij eb. |
|
En binnenkort, het eerste nieuws uit het land van de Thai!
