De toespraak van José Mujica in Rio

De Uruguayaanse president José Mujica gaf op de recente klimaattop in Rio een speech die nu de wereld rondgaat omdat het een zeldzame vorm is van zelfrelativering en kritisch inzicht is, tussen het management gebrabbel dat de meeste politiekers eruit gooien.
Naast het gebrabbel over indexsprongen en opcentiemen is dit een welkome afwisseling:

To all of the authorities present here, from every latitude and organization, thank you very much. I want to thank the people of Brazil and Mrs. President, Dilma Rousseff. Thank you all for the good faith undoubtedly expressed by all of the speakers that preceded me.

We hereby express our innermost will as rulers, to adhere to all the agreements our wretched humanity, may chance to subscribe.

Notwithstanding, let us take this opportunity to ask some questions out loud. All afternoon long, we have been talking about sustainable development, about rescuing the masses from the claws of poverty.

What is it that flutters within our minds? Is it the model of development and consumption, which is shaped after that of affluent societies? I ask this question: what would happen to this planet if the people of India had the same number of cars per family as the Germans? How much oxygen would there be left for us to breathe? More clearly: Does the world today have the material elements to enable 7 or 8 billion people to enjoy the same level of consumption and squandering as the most affluent Western societies? WIll that ever be possible? Or will we have to start a different type of discussion one day? Because we have created this civilization in which we live: the progeny of the market, of the competition, which has begotten prodigious and explosive material progress. But the market economy has created market societies. And it has given us this globalization, which means being aware of the whole planet.

Are we ruling over globalization or is globalization ruling over us? Is it possible to speak of solidarity and of “being all together” in an economy based on ruthless competition? How far does our fraternity go?

I am not saying any of to undermine the importance of this event. On the contrary, the challenge ahead of us is of a colossal magnitude and the great crisis is not an ecological crisis, but rather a political one.

Today, man does not govern the forces he has unleashed, but rather, it is these forces that govern man; and life. Because we do not come into this planet simply to develop, just like that, indiscriminately. We come into this planet to be happy. Because life is short and it slips away from us. And no material belonging is worth as much as life, and this is fundamental.But if life is going to slip through my fingers, working and over-working in order to be able to consume more, and the consumer society is the engine-because ultimately, if consumption is paralyzed, the economy stops, and if you stop economy, the ghost of stagnation appears for each one of us, but it is this hyper-consumption that is harming the planet. And this hyper-consumption needs to be generated, making things that have a short useful life, in order to sell a lot. Thus, a light bulb cannot last longer than 1000 hours. But there are light bulbs that last 100,000 hours! But these cannot be manufactured, because the problem is the market, because we have to work and we have to sustain a civilization of “use and discard”, and so, we are trapped in a vicious cycle. These are problems of a political nature, which are showing us that it’s time to start fighting for a different culture.

I’m not talking about returning to the days of the caveman, or erecting a “monument to backwardness.” But we cannot continue like this, indefinitely, being ruled by the market, on the contrary, we have to rule over the market.

This is why I say, in my humble way of thinking, that the problem we are facing is political. The old thinkers. Epicurus, Seneca and even the Aymara put it this way, a poor person is not someone who has little but one who needs infinitely more, and more and more.” This is a cultural issue.

So I salute the efforts and agreements being made. And I will adhere to them, as a ruler. I know some things I’m saying are not easy to digest. But we must realize that the water crisis and the aggression to the environment is not the cause. The cause is the model of civilization that we have created. And the thing we have to re-examine is our way of life.

I belong to a small country well endowed with natural resources for life. In my country, there are a bit more than 3 million people. But there are about 13 million cows, some of the best in the world. And about 8 or 10 million excellent sheep. My country is an exporter of food, dairy, meat. It is a low-relief plain and almost 90% of the land is fertile.

My fellow workers, fought hard for the 8 hour workday. And now they are making that 6 hours. But the person who works 6 hours, gets two jobs, therefore, he works longer than before. But why? Because he needs to make monthly payments for: the motorcycle, the car, more and more payments, and when he’s done with that, he realizes he is a rheumatic old man, like me, and his life is already over.

And one asks this question: is this the fate of human life? These things I say are very basic: development cannot go against happiness. It has to work in favor of human happiness, of love on Earth, human relationships, caring for children, having friends, having our basic needs covered. Precisely because this is the most precious treasure we have; happiness. When we fight for the environment, we must remember that the essential element of the environment is called human happiness.

De gevel één jaar later

Ondertussen in de tuin

Ongeveer 10 maanden tussen beide foto's. (links is nu :-) )

Dakwerken

De fotos van onze dakwerken, en ook al de eerste foto's van de poutrels staan op onze fotosite (link rechterkant). Door de vele ramen is onze zolder van een bekrompen donkere ruimte:
verandert in een lichte balzaal:

Skivakantie!

We zijn er even uit geweest, naar het Oostenrijkse Lech. Het was er koud, maar er lag een pak sneeuw. Soms scheen de zon, soms niet, en als ze niet scheen was de koude indrukwekkend (maar niets dat een goeie jas niet kan oplossen).

Ondertussen werd het dak afgewerkt en begon onze bouwwerken-aannemer aan het plaatsen van de poutrels. Er komen er twee: eentje tussen de toekomstige eetkamer en de keuken, zodat de deuropening kan verplaatst worden en eentje op de eerste verdieping waardoor het vroegere raam bruikbaar wordt als deur naar onze nieuwe aanbouw. De werken verlopen, ondanks het vriesweer vlotjes, de definitieve vormen beginnen stillaan zichtbaar te worden.

Onze oude pannen bleken gegeerd door iemand die zijn tuinhuis graag wilde bedekken, dus als alles goed gaat worden die gratis en voor niks opgehaald. Ondertussen moeten we dit weekend verhuizen, want de eigenares van ons tijdelijke stulpje komt terug en ons huis is nog lang niet klaar. Vanaf volgende week wonen we dus weerom voor enkele maanden op een andere locatie in Berchem (voorlopig is het district de enige constante in onze woningkeuze).

Daarna voeren we dan het afval af dat is overgebleven en kunnen we aan de isolatie werken van de voorgevel beginnen.

Oproep

Omdat wij (oa. door eigen ervaring) meevoelen met de gedupeerde, hieronder zijn oproep, je weet maar nooit dat het iets oplevert:

"Hallo allen,

vannacht is mijn groen-witte WAW-velomobiel gestolen. Het is gebeurd in Delft, Zuid-Holland, nacht 15 op 16 januari.

Het is een nogal unieke fiets: groene-witte body met asymmetrisch rood biesje over bovenkant. Er is er echt maar één van in die kleuren, en van dit type velomobiel rijden er ongeveer 10 rond in Nederland.

Mocht-ie overgespoten worden; het achterwiel is uniek. Brede witte velg met 31 zwarte en één witte spaak. Er zit een Chris King-naaf in, dat hoor je bij freewheelen aan een harde zoemtoon.

Mocht je iets zien, dan hoor ik het graag. Ik ben ook per imeel bereikbaar; ligfiets op gmail.

Vriendelijke groet,

Walter Hoogerbeets"

Weer een maandje verder...

De tijd gaat verder dus wordt er hard gewerkt, vanwege de drukte zijn er niet van al onze acties foto's, maar dat zal later nog worden rechtgezet.

Na het gieten van de beton ruimden we eerst de tuin op in samenwerking met de ex-buurman van Margo. Op een vijftal uur gingen we van dit:
naar dit:
Daarna metsten we op de betonplaat een rij Ytong stenen die dient als onderzijde van onze houtskelet. Dit moest met grote nauwkeurigheid gebeuren aangezien de prefabpanelen van de structuur ervan uit gaan dat alles netjes waterpas is. Toen er werd opgemeten werd vastgesteld dat de hoogste en de laagste steen 3 mm hoogte verschil hadden, voor knoeier-metsers waren we behoorlijk tevreden met dat resultaat.

We lijmden vervolgens waterdichtheidsfolies op de stenen rij en isoleerden de buitenmuur van de buren omdat er anders een luchtspouw ging ontstaan die hen heel wat warmte zou kosten. Ook sloten we de regenwater en beerput aan op de leidingen onder betonplaat zodat de put achter het gebouw dicht kon.


Nauwelijks was dit alles klaar of we kregen bericht van onze HSB man dat alles klaar was om te komen monteren, enkel rukwinden konden nog voor problemen zorgen. Die bleven echter achterwege en op één dag werd de basisstructuur van onze nieuwe achterbouw geplaatst! Het resultaat zag er zo uit:

Inmiddels zitten de gevelplanken er op en ligt er een eerste dampscherm op het dak om al tijdelijk waterdicht te zijn. Als de ramen worden geleverd en vooral de lichtstraat, dan kan het dak definitief worden dichtgelegd.