Sydney, het vervolg

Na gisteren avond nog genoten te hebben van het verlichte operagebouw en Sydney bij nacht, vanochtend met enige vertraging aan de dag begonnen (ik, margo, beken schuld).
De maritieme geschiedenis van Australie heeft intussen geen geheimen meer voor ons dankzij het gelijknamig museum. Verder weer een heel eind gewandeld om te ontdekken dat je vanop 25 m onder het brugdek niet op een brug kan springen, dan maar beslist om het deel op de andere oever even te vergeten. Een wandeling door de botanische tuin richting King's Cross vulde de rest van de dag.

Voor morgen plannen we een bezoek van enkele dagen aan een National Park ten westen van Sydney. Aangezien de vogeltjes niet meer praten kan een korte radiostilte het gevolg zijn.

Tot binnen enkele dagen!

Aangekomen

Zondag avond vertrokken van uit Brussel, met hier en daar rode oogjes. Twintigduizend kilometer, 4 hernias, 3 films en twee keer overstappen later, zijn we dan geland in Sydney.
Het doet hier vrij Europees aan en veel bijzondere dingen vallen er nog niet te melden. Jetlag verschijnselen vallen nog wel mee.

Morgen zijn we er weer, met meer weer (dat is hier overigens niet om over naar huis te schrijven, dat doe ik dus ook niet.)

De laatste hier

De laatste 24 uur thuis zijn aangebroken. De tanden zijn gerepareerd, het lichaam volledig volgespoten met ongeveer alles dat niet dodelijk is, de medicijn zak gevuld,.... Eriks stage in het TSO zit er ook op, wat ook nog heel wat papierwerk met zich mee bracht.

De stress van het verzamelen van alle papieren en alle spullen maakt plaats voor zenuwachtigheid en bedenkingen. We zullen wel zien, begint onze slagzin te worden. Het volgende bericht komt van de andere kant van de wereld!

Paperassen dat het mijn oren uitkomt

Helaas! een uitgebreide vakantie nemen is niet al rozegeur en maneschijn. Alvorens te vertrekken dien je immers de nodige administratieve instellingen af te schuimen en een aanzienlijke bijdrage te leveren aan de papierberg.
Op dit ogenblik houden we ons bezig met uit te zoeken wat er waar moet ingevuld worden, ons jaarlijks onderhoud te doorlopen en te proberen de thuisblijvers met niet teveel rommel achter te laten. Zowaar minstens even vermoeiend als gaan werken.