Traditioneel bereik je Machupicchu te voet (hoewel je er tegenwoordig ook met de trein en de bus geraakt) en omdat wij niet wilden onderdoen voor de oude Inka's besloten we een 4-daagse trekking naar het centrum van de Inkabeschaving te ondernemen. De traditionele Inkatrail bleek al maanden volgeboekt maar een tocht over de pas naast de berg Salkantay was nog wel mogelijk, de zichten zouden prachtig zijn.
Onze groep viel gelukkig goed mee en bestond, buiten een gids die overtuigd was van zijn grote kunnen in de engelse taal, uit 3 Catalanen en een Japanner, voertaal bij gevolg spaans en wij tweëen die voor vertaler speelden. De eerste dag werd zachtjes gestegen over voornamelijk onverharde weg met hier en daar een stijler stukje om een hoekje af te snijden. Jammer genoeg begon het tegen de avond te regenen. De volgende ochtend bleek het weer er niet op verbeterd en gebeurde de klim naar 4600m gehuld in dichte mist en met de nodige sneeuwbuien, zo leer je de Andes weer eens van een andere kant kennen. Het mooie uitzicht op de top hebben we helaas moeten missen. De volgende twee dagen ging het dan letterlijk bergafwaards. Van de droge en dorre hoge Andes naar de subtropische valleien waar de nodige muskiet zich graag te goed doet aan een lekker druppeltje Europees en ander bloed. De verscheidenheid aan landschappen en klimaten op zulke korte periode maakte het algemeen genomen een boeiende tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten