Behalve het zijn van een witte stad (heeft de naam niks mee te maken, die komt van een man die Sucre heet, niet van de gelijknamige witte zoetstof) heeft Sucre ons nog enkele andere interessante inzichten in de Boliviaanse samenleving gegeven. De eerste dag dat we hier aankwamen werd er reeds vrolijk met vlaggen gezwaaid. In heel het land was er een referendum geweest met de vraag of meer autonomie voor de provincies gewenst was. Hoewel in zowat elke provincie ruim voor gestemd werd bleek dit toch voldoende reden voor een uitgebreide stickeractie op de auto's en een straatfeestje op het hoofdplein op zondagavond. Bij zulk feestje moet je je geen geforceerd verkiezingsfeest voorstellen dat bij ons op tv te zien is. Er is een bandje dat muziek maakt en een bomma die de casetterecorder bedient en ten gepaste tijden eens "fiesta" roept. Verder danst jong en oud wat rond en lopen daartussen een aantal toeristen (zoals wij) foto's en filmpjes te maken. Niemand die er zich aan stoort.
Verder zijn ook de prijzen uitzonderlijk interessant. Na Chili, Argentinie en Brazilie die weliswaar goedkoper waren dan Europa maar toch niet heel erg goedkoop, kunnen we ons hier plots toch laten gaan (niet dat we dan overdreven doen). Een 3 gangenmaaltijd kost tussen de 1 en de 2.5 euro, ook in een behoorlijk restaurant. Slapen kost 4 euro per persoon in een privekamer en vers fruitsap krijg je voor 30 cent. Misschien maar een geluk want hoewel we hier gisteren wilden vertrekken bleek dat technisch onmogelijk. Vrachtwagenschauffeurs hadden, zoals we de dag voordien zelf hadden gezien, de toegangswegen tot de stad afgezet zodat geen enkele bus, auto of andere vrachtwagen nog binnenkon. Geen nood, voor personen te voet rijden de stadsbussen tot aan de blokkade waarna je een eindje wandelt en aan de andere kant een eigenaar van een busje een centje bijverdient met buschauffeur spelen. Ook de lokale kinderen verdienen plots extra zakgeld, zij rijden met kruiwagens de inhoud van aankomende vrachtwagens de stad binnen om ze daar weer in te laten en te verdelen. Hoewel we hier dus al wat langer zijn dan gedacht hoef je je hier dus niet te vervelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten