Gert bracht ons tot het zuiden van het Abel Tasman National Park, in het dorpje Manahau, waar we al snel werden aangesproken door een wat oudere man die zijn dag leek te vullen met het maken van praatjes met toeristen. Toeval wil dat de man oorspronkelijk uit Nederland kwam en dolenthousiast begon Nederlands te spreken. Toen hij voorstelde dat we onze tent in zijn tuin mochten zetten op voorwaarde dat "jullie koken, want ik houd niet van koken" was de beslissing snel gemaakt. Jaap, of Jack, was met heel de familie 40 jaar geleden naar NZ gekomen en hij is hier gelukkig getrouwd. Apetrots toonde hij zijn satteliet ontvanger die hier voorwaar Samson en Witse op het scherm toverde. We hebben zelfs het VRT journaal gezien met onze toffe ministers.
De volgende dag hebben we dan een watertaxi genomen tot in het National Park en zijn er dan op 7 uur terug uitgewandeld. De fotos zeggen in dit geval meer dan woorden, de link aan uw rechterzijde zal dus helpen. Bij terugkomst had Jaap voorwaar hutsepot gemaakt, want hij dacht dat we wel moe waren. Joepie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten