Om ook op het Zuid-Amerikaanse continent nog een tropisch strand te zien te krijgen trokken we via Porto Alegre (waar overigens voor 10 real = kleine 4 euro, het beste buffet aller tijden te vinden is) naar Florianopolis, de uitvalsbasis voor het eiland van de heilige katrien. Na wat rondvragen besloten we dat het dropje Armacao in het kalme zuiden van het eiland het meest geschikt voor ons was. Qua locatie zaten we inderdaad goed, het weer liet de eerst dagen wat te wensen over zodat de tropische stranden tot een minimum beperkt werden. Gelukkig konden ze wel worden vervangen door lange strandwandelingen en het bewonderen van mensen op planken op hoge golven.
Op wandelafstand van ons dorp bevond zich een natuurgebied zoals dat alleen op Braziliaanse eilanden te vinden is (of dat denken we toch). Na een klim over een pad dat nog het meest weg had van de Radja River in Walibi, daalden we af tot aan een verlaten strand, hier en daar een glimp opvangend van een uit de hoogte gezien glanzend meer. Eens beneden leek het meer heel wat minder schitterend maar gelukkig maakte de rest van de omgeving veel goed. De zee was woest maar mooi en het stand en de duinen inderdaad verlaten. Het meest indrukwekkende waren echter de vogels. Een uilachtige die op een paar meter van ons vandaan een hol bleef bewaken en onbekende condorachtigen die boven onze hoofden rondcirkelden om af en toe een duikvlucht te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten