Een lange afstand fietsen in het midden van de winter hadden we nog niet geprobeerd. We hadden Wim H. echter geprikkeld dus zat er niets anders op dan de fietsen op te tuigen en te vertrekken. De vittorio's kwamen uit de kelder werden gesmeerd en vol gehangen met onze bagage. Om het fietsvakantiegevoel helemaal te hebben maakten we geen gebruik van de wagen die parallel met ons naar de Belgische kust zou rijden.
Na een wat trage start ontmoetten we Wim aan knooppunt 47, in de buurt van Melsele. De eerste uren moest er regelmatig een stukje door erg slechte sneeuw geploeterd worden waar de MTB-banden van Wim duidelijk meer plezier aan hadden dan onze smalle trekking banden.
Verder naar het westen was de sneeuw al goed gesmolten en op een uitgebreide lunchstop na reden we in één ruk door tot vlak voor Brugge alwaar nogmaals suikers moesten worden ingeslagen. Inmiddels begon het donker te worden en we hadden nog een vijftigtal kilometer voor de boeg.
Rijden in het donker bleek een totaal nieuwe ervaring: dankzij Margo's en Wim's lampen konden ook in het duister een fijne kruissnelheid aanhouden (20-22 km/u). Je hersenen moeten echter enkel het verlichte vlekje analyseren, al de rest is donker. Tel daarbij de monotome trapcadans op en je brein schakelt zich voor 80 % uit. De tijd (en de kilometers) vliegen voorbij zonder moeite. Enkel af en toe het ijs van de kaarthouder vegen (was het echt zo koud?) en blijven trappen. Een aanrader voor het ontspannen van lichaam en geest...
(29/12/2010 - 175 km - 9u05min - Berchem - Nieuwpoort)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten