Na gisterenavond de pinguins te hebben bewonderd, rijden we verder naar het zuiden langs de kust naar Palmerston. Het eerste stuk loopt bijna op de kliffen en biedt prachtige uitzichten. Na een stukje over de highway draaien we opnieuw op een zijweg maar deze keer door de heuvels. Blijkbaar gaan we daarbij door Trotters gorge, een behoorlijk steil en kronkelend valeitje. Het is er steil genoeg om ons te doen afstappen, maar na twintig minuutjes duwen staan we op de top. Daar eten we het laatste eten op dat we hebben en rollen dan naar beneden. Ondanks onze fancy schijfremmen die ik laat slepen, halen we toch gemakkelijk 60 per uur en de fiets wil duidelijk sneller.
In Palmerston proppen we ons dan vol met een hamburger (hier zitten daar verse groenten op, dus is het niet zo ongezond als het klinkt) en een supergroot ijsje. Daarna terug de fiets op en proberen nog wat verder te geraken. Dat gaat goed tot BAM, er is iets ontploft. Het blijkt de achterband te zijn. Andere tandem rijders hadden ons al gewaarschuwd dat de zware belasting van een tandem soms teveel wordt voor een achterband en zie hier, het bewijs. De achterband is opengescheurd, de binnenband is door het gat gekropen en opengeploft, en we hebben alleen maar een reserve binnenband. Gelukkig is er verkeer op die baan (dichtsbijzijnde dorp is 15 km) en we slagen erin om iemand te stoppen die fietsen vervoert. Een dik half uur later is alles hersteld, maar door de verloren tijd besluiten we op de dichtsbijzijnde camping de nacht door te brengen. Slaapwel!
1 opmerking:
too, too, too adorable.
Een reactie posten