Ravenshoe

Na Kuranda zijn we dan voort gegaan richting Atherton tablelands. Voor zover we kunnen begrijpen gebruiken ze hier tablelands voor hoogland. Per toeval belandden we bij de familie Jonnson die ons een plaats voor onze tent aanboden. De familie bezit zo ongeveer alles ten noorden van Ravenshoe, want toen we een heuvel op hun land beklommen ging het ongeveer zo: dat land daar links achter de weg dat is van mijn nonkel, daar achter dat stukregenwoud dat we vroeger gekocht hebben daar woont mijn tante, ... Enfin, van patatten uitdoen kan je dus ook rijk worden.

We kregen daar ook avondeten, een douche,... perfect en gratis. De volgende ochtend kregen we een lift van een van de werknemers naar Ravenshoe city. Daar woont dus twee man en ne paardekop, maar het leek ons een goede uitvalsbasis om het echte regenwoud eens te gaan verkennen, zonder asfalt, zonder bordjes,... (wel een wandelpad uiteraard)

Een goede twee uur later stonden we met ons dagrugzakje, water en eten voor het regenwoud klaar om tarzan en jane te spelen. Een uur later stonden we al terug buiten, aangevallen door bloedzuigers en na een eerder ongename ontmoeting met een "stinger tree". Erik kreeg de volle laag van de plant op zijn linker been en ondanks een pijnlijke kreet deed Margo praktisch hetzelfde.

Omdat er al vrij snel veel pijn ontstond en Erik krampen kreeg in de bovenbeen spieren, dachten we dat het toch slim was om zo snel mogelijk terug te keren. Aangekomen in het dorp kregen we te horen welke plant we hadden ontmoet. De stinger tree, staat vol naaldjes die zich een drietal millimeter diep in je huid boren. Kleine vlaggetjes steken uit en zorgen dat een fris windje langs je benen verandert in een stevig speldenkussen. De pijn kan een drietal weken aanhouden en kan tot twee maanden later nog terugkeren bij het betreden van koud water.

Niet bijster goed gestemd, zijn we dan naar de apotheek gegaan, op zoek naar een remedie: die bestaat: waxen! Met de wax trek je de vlaggetjes en soms ook de hele naaldjes terug uit je been. Helaas ook al het haar en dat wil wel eens pijnlijk zijn. Fotos volgen. Inmiddels (2 dagen later) is de pijn gezakt tot een matige prikkeling, dus de verhalen waren blijkbaar toch overdreven.