Mackay en de Whitsundays

Van Hervey Bay zijn we naar Mackay gegaan. Een stad zoals een ander, zij het dat er geen ander is in een straal van 400 km. Er is een rivier (hoera!), een shopping centre of 3 (hoera - airco!), en verder niets dat het vermelden waard is. Verder langs de weg een hoopje morsdode kangeroes en stapels gumtrees (tutterfrutbomen).
Vanwege de ongemene spannendheid van Mackay daar niet te lang gebleven en in volle galop naar Airlie beach gegaan alwaar ons zeilend schip lag te wachten in de jachthaven om ons naar de Whitsunday islands te voeren. Airlie beach is zowat het backpackers mekka van de backpackers die je niet wil tegenkomen. Het is er zoeken naar Australiers als een naald in verdomd grote hooiberg. Gelukkig zijn wij inmiddels volledig zen en hebben we alle irritatie van ons af laten druipen als sneeuw van het dak van een sauna.
Vervolgens ingescheept op ons schip. Ditmaal leek de groep wat beter mee te vallen, de grote lawaaimakers en knoeiers waren blijkbaar thuis gebleven. Het duurde echter niet lang (zijnde een twintigtal minuten) alvorens bleek dat ons zeilend schip niet van plan was te zeilen en dit bij gebrek aan zeilen. Dit resulteerde in een aangename reis vergezeld van het lustige gebrom van een middeleeuwse diesel motor.
Gelukkig maakte de natuur veel goed. We hebben whiteheaven beach gezien, (rara, een strand en dan nog wel een met wit zand dat er hemels uitziet). Dit verdient echter wel nog de toevoeging dat er in de hemel veel kwallen zijn en betrekkelijk dodelijke. Uw correspondenten zijn dus enkel het water ingegaan in een stingersuit (een soort wetsuit) waarvan overigens, geheel toevallig, geen fotos zijn :-P.
Duiken was ook mogelijk, maar op eigen risico en niet voor astma patientjes. Margo deed een dappere poging maar vond het toch niet zo super. Het koraal rif lag maar een tot enkele meters diep, waardoor snorkelen meer dan genoeg plezier en vertier bood. (fotos met onderwaterwegwerptoestel (SCRABBLE!), maar moeten nog ontwikkeld worden)
Bij terugkomst nog reisagentschap op zijn kop gezet door op ietwat onsubtiele wijze te gaan reclameren, helaas met niet veel meer dan een verontschuldigingsmailtje als gevolg.