9 november 2011
13 oktober 2011
Afbraak: deel 1 zondag
29 augustus 2011
18 augustus 2011
De banken doen het weer
Overal is het op het nieuws: een "virus" maakt het mogelijk dat je tijdens het pc-bankieren ook onbedoelde overschrijving doet. Het "virus" mikt specifiek op Belgische gebruikers die van het typische M1-M2 bakje gebruik maken. De Belgische banken zouden dus duidelijk moet communiceren wat het probleem is en hoe je het oplost. Voorlopig echter niets.
Als gebruiker wil je immers weten, hoe zie ik dat ik mogelijk besmet ben? wanneer ben ik kwetsbaar? welke banken worden geviseerd? Niets van dat alles, liever neemt de bank (bv Fortis) even haar systeem offline, voor zogezegd routine onderhoud. Koude oorlog technieken die in deze tijd niet echt klantvriendelijk kunnen genoemd worden.
PS: waarschijnlijk mikt de trojan op windows mogelijk in combinatie met een oude of niet-geupdatete browser.
Als gebruiker wil je immers weten, hoe zie ik dat ik mogelijk besmet ben? wanneer ben ik kwetsbaar? welke banken worden geviseerd? Niets van dat alles, liever neemt de bank (bv Fortis) even haar systeem offline, voor zogezegd routine onderhoud. Koude oorlog technieken die in deze tijd niet echt klantvriendelijk kunnen genoemd worden.
PS: waarschijnlijk mikt de trojan op windows mogelijk in combinatie met een oude of niet-geupdatete browser.
16 augustus 2011
Ieder zijn plafond
Het huis in de Saffierstraat staat er sinds 1928 en op die tijd hebben er heel wat mensen gewoond. (hoewel dat al bij al nogal beperkt zou zijn volgens de notariële akte) Eenieder heeft er dan ook verbeteringen aangebracht. Tot die verbeteringen behoort blijkbaar ook het plaatsen van een valsplafond:
Laag 1: planchetten
Laag 1 bis: draagstructuur voor de planchetten, vreemd genoeg opgetrokken uit 10 cm hoge balken (niet echt subtiel dus)
Laag 2: Piepschuimtegels 10 mm dik, verlijmd
Laag 3: oranje/geel lakwerk of soort behangpapier
Laag 4: vermoedelijk origineel wit lakwerk.
En dan, eindelijk, de draagstructuur!
De balken zijn 185 mm hoog en 7 mm breed, op ongeveer 32 cm (hart op hart) van elkaar. Ter hoogte van de schouw zitter er twee balken, dat is ook het geval bij het niet dragende muurtje tussen gang en eetkamer. Het geheel ziet er erg proper en gezond uit, bovendien is het volgens onze berekeningen wat overgedimensioneerd zodat we vrij veilig zouden moeten zitten.
Het eindresultaat:
Als er iemand nog wat planchetten zoekt, .... we hebben er een paar liggen.
14 juli 2011
Pinarello (deel 1)
In 2007 werd mijn racefiets gestolen uit de fietsenstalling in Leuven. Sindsdien had ik weliswaar een racefiets van de decathlon waar ik mee gevallen ben, maar dat ding bood weinig plezier. Met de triathlonactiviteiten die zich steeds verder ontplooien werd het dan ook tijd om terug iets pittigers aan te schaffen.
Carbon is niet aan mij besteed, wegens veel te gevoelig. Een nieuwe koersfiets vinden zonder carbon is een helse klus en tweedehands vond ik ook niet meteen mijn gading. Na wat zoeken kwam al snel een alternatief uit de bus: oude stalen frames hoeven niet enorm zwaar te zijn, bieden meer comfort en zijn niet kapot te krijgen. De conclusie was dus duidelijk: staal zou het worden.
Na enig zoekwerk vond ik in Zwijndrecht, bij Dordrecht een Pinarello "Asolo" frame, gemaakt van Columbus Chromor buizen. Niet het beste van het beste, maar in zijn tijd een erg goed frame dat volgens de documentatie ongeveer 2.3 kg moest wegen. De oorspronkelijke campagnolo groep was vervangen door een 105 groep waardoor de prijs erg redelijk was. De kromme wielen liet ik achter bij de eigenaar wat ook nog een korting opleverde. Tijd voor de foto's!
De pads van de voorvork: in goede staat en voorzien van een Pinarello logo. De voornaaf is in tegenstelling tot een ander project wel standaard 100 mm breed waardoor nieuwe wielen er zo in kunnen.
De achterpads: horizontale dropouts met Pinarello stempel. Voorzover ik kan nagaan volledig conform de toenmalige Campagnolo standaard. De naafbreedte is 130 mm (en geen 126 zoals ik eerst vreesde) en is dus ook volledig standaard. Het derailleur oog staat op het zicht perfect recht.
Het mannetje (zo heet dat ding waar de achterrem aan hangt): erg mooi gesoldeerd aan de rest van het frame. Bemerk de witte gravering op aan de onderzijde, dit is vakwerk van toen mensen nog tijd hadden om te versieren waar je het niet ziet. De chroom delen hebben wel nood aan wat oppoetsen.
Het trapas huis: ook hier weer netjes gelakt logo. Bemerk de proper afgewerkte boringen waardoor de kabels lopen. Tegenwoordig wordt hier een opgeschroefd plastiek geleidertje voor gebruikt.
Deel 2 volgt als het ding weer rijdt, want nu zitten er geen wielen in, is het stuurlint stuk, remblokken versleten, zadelpen muurvast, ...
Carbon is niet aan mij besteed, wegens veel te gevoelig. Een nieuwe koersfiets vinden zonder carbon is een helse klus en tweedehands vond ik ook niet meteen mijn gading. Na wat zoeken kwam al snel een alternatief uit de bus: oude stalen frames hoeven niet enorm zwaar te zijn, bieden meer comfort en zijn niet kapot te krijgen. De conclusie was dus duidelijk: staal zou het worden.
Na enig zoekwerk vond ik in Zwijndrecht, bij Dordrecht een Pinarello "Asolo" frame, gemaakt van Columbus Chromor buizen. Niet het beste van het beste, maar in zijn tijd een erg goed frame dat volgens de documentatie ongeveer 2.3 kg moest wegen. De oorspronkelijke campagnolo groep was vervangen door een 105 groep waardoor de prijs erg redelijk was. De kromme wielen liet ik achter bij de eigenaar wat ook nog een korting opleverde. Tijd voor de foto's!
De pads van de voorvork: in goede staat en voorzien van een Pinarello logo. De voornaaf is in tegenstelling tot een ander project wel standaard 100 mm breed waardoor nieuwe wielen er zo in kunnen.
De achterpads: horizontale dropouts met Pinarello stempel. Voorzover ik kan nagaan volledig conform de toenmalige Campagnolo standaard. De naafbreedte is 130 mm (en geen 126 zoals ik eerst vreesde) en is dus ook volledig standaard. Het derailleur oog staat op het zicht perfect recht.
Het mannetje (zo heet dat ding waar de achterrem aan hangt): erg mooi gesoldeerd aan de rest van het frame. Bemerk de witte gravering op aan de onderzijde, dit is vakwerk van toen mensen nog tijd hadden om te versieren waar je het niet ziet. De chroom delen hebben wel nood aan wat oppoetsen.
Het trapas huis: ook hier weer netjes gelakt logo. Bemerk de proper afgewerkte boringen waardoor de kabels lopen. Tegenwoordig wordt hier een opgeschroefd plastiek geleidertje voor gebruikt.
Deel 2 volgt als het ding weer rijdt, want nu zitten er geen wielen in, is het stuurlint stuk, remblokken versleten, zadelpen muurvast, ...
23 juni 2011
15 juni 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)